A Dream Within a Dream

Poe...

Yazmaya Poe'dan iyi yazamazsın diyen birisi sayesinde başlamıştım.
Sonralarda bu yarış, bu kıskançlık; şiirlerinin içine düşmemle başladı.
Deniz canavarları oldum,
Gece yaratıkları
ve
ıssız kalelerin yalnız hayaletleri oldum Poe sayesinde.

Mezarlıkta dolaşan ölüm meleği,
yapıtını izler gibi taşlara bakarken
Tanrı'dan düşen bir damla göz yaşı; ıslattı ve ağrıttı kalbimi.
Bulutlu günlerde derin bir nefes alarak çektim içime, yazdıklarını.
Toprağa dokunarak hissettim kayıplarımı,
kendimi,
kendimi,
kendimi.

Son dönemde izlediğim bir dizide gördüm Poe karakterini.
Kurgu dizisi olsa da onu görmek beni dizeye bağladı.
Kuzgun otelinde tek konuğuna aşkla ve umutsuzca bağlanan,
robot olsa da kalbi olan,
en yüce dost,
en yüce aşık,
en yüce fedakar olarak karşıma çıktı.
@Vita 'nın önerisiydi bana ben de size önereyim. Bugün paylaşırım öneriler kısmında...

Her neyse, Poe ile olan yarışım kocaman bir okyanusta yalnız kalmak gibiydi. Ve en büyük arzum onu kendi okyanusuma atarak intikam almak oldu. Bunu yapamıyorum, ne yazık ki yanlış bir dönemde doğmuşum..
İnsanların sevmeyi unuttuğu,
Detaylara önem vermediği,
yalan söylediği,
sahteleştiği bir dönemde doğmuşum.
Ne acı ki sevememişim kara kör kara kedisini,
ne acı ki konuşamamışım kuzgunla.
Ne acı ki; yer almamışım hayatında ve eşlik etmemişim en azından bir gecesine.
Ama Poe çocukluğumdan beri her gecemde.

Şiirin en sevdiğim kısmı;
Kırılan dalgaların dövdüğü bir kıyının
Haykırışları içinde duruyorum:
Ve altın kum taneleri tutuyorum avucumda.
Ne kadar az! Ama nasıl da
Süzülüyorlar parmaklarımın arasından derinlere
Ben ağlarken, ben ağlarken!
Ah Tanrım! Daha sıkı
Tutamaz mıyım onları?
Ah Tanrım! Tekini bile kurtaramaz mıyım acımasız dalgalardan...

Umarım benim yazılarımın okyanusunda da birileri olur...
Güzel paylaşım için teşekkürler. En azından bu nankör devirde, aynı zevklere sahip olduğum birilerini görmek güzel.

​