Cennet yağıyor üzerimize, bak!

tanrıya birkaç defa seslendim
cevap bile vermeye tenezzül etmedi bu vasat halime
seni kırdıysam kusura bakma
bilirsin beni, biraz fevriyimdir
ama senin istediğin değil mi bu
bir gün varlığını yok edecek bile olsam
bunu sana yapmamı sen istedin
sana olan nefretimi de sen yarattın
neden beni sevmiyorsun o halde?

çok mu uyumsuzum senin için
sahi neydi seni düzene iten
çok mu mükemmelsin sence
bunları sorgulatıyorken bana
kızamazsın değil mi seni sevmediğimden
sigara içerken sana lanet okumamdan
seni anımsatan ne varsa savaşıyor olmamdan
beni suçlayamazsın ama
sen de hatalısın günün sonunda
arzularımın dur durak bilmemesi
bu kadar isyankar olmazdım normalde
iyi birisi olsaydım sever miydin?

güçlü yaratıp başıma olaylar sarıyor oluşun
titreyen mum ışığında seni bulmaktan korkuyor oluşum
aydınlığa yönlendirirken umursamayaşın
fikirlerimin önemi olmayışı
senin kadar gamsız olamayaşım
sana bile ders vermek için çabalıyışım
tanrı olan sen misin, yoksa ben mi?

çığlıklar içinde kafamı sonsuzluğuna vururken,
ağlamadan durabiliyorum insanlar içinde
lanet okuyorum vasat maskelere,
bana vermeyip parçalayarak aldığım her his için
sesimdeki öfkeden bile korkmalarını istiyorum
en saf duygumun ışığında zorla hayatıma sürüklerken varlığını
sadece tanrı olarak gördüğüm için mi
sorgulamaktan yoruldum hatta
intihar mektubumu bırakırım kapına
merakla bekliyorum sonu gelecek sonsuzluğumu

hedeflerimin en yüksek tepede oluşu
sevdiğim kadının bile kalbini kırıyor duygusallığım
neden aldın bunca zaman ellerimden
sevgiye aç bir şekilde yaşayan o çocuğum ben
ağlıyorum elbette senin için hala
bilemezsin yaptığım hataların bedelini kendime ödettiğimi
benden tiksinirken hatırlarsın bu satırları
sana dokunmadan göçüp gidersem amaçsız öleceğim belki de
o halde neden bana sırtını en başta sen çevirdin
beni böyle yaratıp neden anlamsız birisi haline getirdin
sorgulamaktan bile nefret eder oldum iyice
ölseydim bugün, kaçınız sevinip şarkı söylerdi? cenazeme kaçınız gelirdi?