Döşekte Beklerken

Cehennemin görkemli kapılarında yalnızım.
Kapının ardından gelecek kadim sesin,
Adımı söylemesini bekliyorum.
Şimdi bedelini ödeme zamanım geldi;
Yaptığım şeyler için... pişman mıyım?

Görebiliyorum ama kimse yok burada,
Duyabiliyorum ama kimse yok dinleyen,
Cesaretimi topluyorum ama korktuğum çok şey var;
Karanlıkta, sessizlikte, ölüm döşeğinde...

Hissedebiliyorum ama hislerim beni yalnız bıraktı.
Söyleyebilirim ama çoktan kaybedeceğimi anladım.
Karanlıkta, sessizlikte, ölüm döşeğinde...

Gece gördüğüme inanabilir miyim?
Haklı olduğuma inanabilir miyim?
Gözleri siyaha dönen bir iblisin yüzü...
Mumlar yanıyordu, ritüel devam ediyordu.

Koşabilirim ama bacaklarım yarı yolda bırakır.
Saklanabilirim ama beni saklayacak kimse yok.
Karanlıkta, sessizlikte, ölüm döşeğinde...

Yalan söyleyebilirim ama gerçek kendini göstermeyecek.
Ölebilirim ama umursayacak kimse olmayacak.
Karanlıkta, sessizlikte, ölüm döşeğinde...

Ruhunu evrene geri ver yolun sonuna geldin.
Ruhunu onlara geri ver ömrünün sonuna geldin.