Kitty Genovese adında genç bir kadın gece yarısı çıktığı iş yerinden evine dönerken bir cinayete kurban gitti. Bu cinayeti özel kılan ise, tüm yaşananların 38 görgü tanığı önünde gerçekleşmesiydi. Kitty saldırganın ilk bıçak darbelerinden sonra bağırıp yardım isterken 38 kişi sadece olayı izlemekle yetindi. Olay sonrası alınan ifadelerde komşulardan birkaçının polisi aradığı ancak daha sonra emin olmadıklarını söyleyerek telefonu kapadıkları ortaya çıktı.
İfadelerden ortaya çıkan bir diğer sonuca göre bu davranışın sebebi, çoğu kişinin olayı aşırı alkolden kaynaklanan bir tartışma veya iki sevgilinin anlaşmazlığı olarak algılamalarıydı. Ancak yine görgü tanıklarının ifadelerine göre genç kadın yardım için bağırmıştı ve ne olursa olsun ortada şiddete maruz kalan bir insan vardı. İşin acı yanı, cinayet sonrası katil Winston Moseley’in ifadesinde, camlardan olayı izleyen insanları gördüğünde kaçmayı düşündüğünü ancak kimsenin tepki vermemesi üzerine şiddete devam ettiğini belirtmesiydi. 1964 yılında Amerika’da yaşanan bu cinayet, insanlığın ve duyarlılık psikolojisinin sorgulanmasına neden oldu. Olay sonrası yapılan psikolojik çalışmalarla psikoloji literatürüne giren yeni tanımlar elde edildi.
Olaydan 4 yıl sonra, Bibb Latenn ve John Darlet adındaki iki psikolog tarafından bir dizi deney gerçekleştirildi. On iki yıl süren ve yaklaşık 50 deneyi kapsayan çalışmalar sonucunda seyircilerin müdahale olasılığı ile seyirci sayısı arasında ters orantı olduğu ortaya çıktı. Bu durum da Genovese cinayetine uygun bir sonuç çıkarıyordu. Ancak bu psikolojik tepkinin, daha doğrusu tepkisizliğin, tam olarak anlaşılabilmesi için seyirci toplumunun parametrelerini değiştiren farklı kriterlerin de göz önünde bulundurulması gerekiyordu.
2008 yılında Mark Levin tarafından yapılan başka bir araştırmada tepki ile seyirci topluluğundaki kişilerin birbiriyle olan duygusal durumları arasındaki ilişki incelendi. Sonuca göre, seyirci topluluğu birbirini tanıyan kişilerden oluşuyorsa olaya tepki verme olasılıkları daha yüksek.
İfadelerden ortaya çıkan bir diğer sonuca göre bu davranışın sebebi, çoğu kişinin olayı aşırı alkolden kaynaklanan bir tartışma veya iki sevgilinin anlaşmazlığı olarak algılamalarıydı. Ancak yine görgü tanıklarının ifadelerine göre genç kadın yardım için bağırmıştı ve ne olursa olsun ortada şiddete maruz kalan bir insan vardı. İşin acı yanı, cinayet sonrası katil Winston Moseley’in ifadesinde, camlardan olayı izleyen insanları gördüğünde kaçmayı düşündüğünü ancak kimsenin tepki vermemesi üzerine şiddete devam ettiğini belirtmesiydi. 1964 yılında Amerika’da yaşanan bu cinayet, insanlığın ve duyarlılık psikolojisinin sorgulanmasına neden oldu. Olay sonrası yapılan psikolojik çalışmalarla psikoloji literatürüne giren yeni tanımlar elde edildi.
Olaydan 4 yıl sonra, Bibb Latenn ve John Darlet adındaki iki psikolog tarafından bir dizi deney gerçekleştirildi. On iki yıl süren ve yaklaşık 50 deneyi kapsayan çalışmalar sonucunda seyircilerin müdahale olasılığı ile seyirci sayısı arasında ters orantı olduğu ortaya çıktı. Bu durum da Genovese cinayetine uygun bir sonuç çıkarıyordu. Ancak bu psikolojik tepkinin, daha doğrusu tepkisizliğin, tam olarak anlaşılabilmesi için seyirci toplumunun parametrelerini değiştiren farklı kriterlerin de göz önünde bulundurulması gerekiyordu.
2008 yılında Mark Levin tarafından yapılan başka bir araştırmada tepki ile seyirci topluluğundaki kişilerin birbiriyle olan duygusal durumları arasındaki ilişki incelendi. Sonuca göre, seyirci topluluğu birbirini tanıyan kişilerden oluşuyorsa olaya tepki verme olasılıkları daha yüksek.
-Alıntı
Son düzenleme: