emirtheleo
Üye
Konuşmak istemiyorum pek çok kelimem de kalmadı zaten canım sıkkın, her şey film gibi, farkındalığım yerinde fakat kafam her şeyi sıradanlaştırıyor. Yardım eden konumdan yardım edilecek konuma düştüm. Sanırım bıraktığım antidepresanlara geri dönme zamanım geldi de geçiyor. Kanallarım umurumda bile değil, çakralarım zaten Şeytan'a emanet, kurtarılmayı bekledim o da olmadı zaten. Ne çekim yasası zımbırtıları ne ışık ne karanlık beni tatmin etmiyor. Sağlıksal sorunlar baş vermeye başlıyor geçen gün de elimi kırdım zaten. Ne kendime ne majime sahip çıkamıyorum. Bilmiyorum, bilemiyorum...
