İhanet affedilebilir bir şey midir? Sizce hangi durumlarda affedilmeli ya da edilmemeli? Anket.

herkese merhaba, konu hakkında sizlerin de fikirlerini merak ettim, cevap verdikten sonra yorumlarda sebeplerinizi açıklayabilirsiniz.

Daha önce affettiğim oldu, ancak ihanetin hiçbir koşulda affedilmemesi gerektiği de aynı şahıslar tarafından öğrendiğim bir ders haline geldi. Kendi içimizde o kişileri affedip (-ki affetmediklerimiz yük oluyor kalbimize- yüklerimizden arınıp) hayatımıza tekrar almadan devam etmeliyiz diye düşünüyorum.

Öfke, nefret ve kıskançlık gibi negatif duygular da insani duyguların bir parçasıdır. Örneğin aldatmak berbat bir şey ama gerekli şartlar hazırlandığında her insanda aldatma potansiyeli de vardır. Biz insanlar sanıldığı kadar neşe dolu güzel varlıklar değiliz, kötü şeyler yaparız. Bir bilinç sahibiyiz ve kendi aklımızın içinde kendi karmaşamızın doruğunda hayatı kendi algıladığımız şekilde yaşıyoruz. İhanet de edebiliriz, kötü şeyler de yapabiliriz. Sadece karşıdaki taraf buna empati yapma zorunluluğuna sahip değildir. Benim düşüncelerim bunlar, esenliklerle..

İhanetin geçerli bir sebebi olduğuna inanmıyorum. Dizi veya filmde de değiliz ki zorla ihanet edilsin (birtakım ütopik senaryolar…). Neyse ihanet edildiyse sizden daha önde tuttuğu başka şeyler vardır kısaca. Üstelik ihanet eden bir insan her zaman tekrarlama potansiyeline de sahiptir güven ortamı oluşmaz, şüphe ve paranoyalarla da bir ilişki yürümez. Bu yüzden affedilmemelidir. Çünkü güven bağı o kadar zedelenebilir bir şey ki bir daha bir başkasına bile güvenmekte çok zorlanırsın üstelik hiçbir zaman ihanet etmese bile. Bu tarz durumlara düşmene sebep olan türden birisini de affetmek bence kişinin kendisine karşı yaptığı bir ihanettir.

Bu tür durumları bağlamdan bağımsız yorumlamak zor olsa da
Affetmek ve unutmak arasındaki farkı bilmek gerek. Affetmek belli noktalarda kişinin içsel yolculuğu ile alakalıdır. Bağlama göre aflar yapılsa bile asla unutulmaması gerektiğine inanıyorum. Gene de akılda bulundurmak lazım ki Dante'nin infernosunda cehennemin dibini boylayan kişiler, hainlerdir.

Et tu, Brute?

Venus' Alıntı:

Bu tür durumları bağlamdan bağımsız yorumlamak zor olsa da
Affetmek ve unutmak arasındaki farkı bilmek gerek. Affetmek belli noktalarda kişinin içsel yolculuğu ile alakalıdır. Bağlama göre aflar yapılsa bile asla unutulmaması gerektiğine inanıyorum. Gene de akılda bulundurmak lazım ki Dante'nin infernosunda cehennemin dibini boylayan kişiler, hainlerdir.

Et tu, Brute?

Genişletmek için tıkla ...

Asla affedilmemeli, diyelim ki bir sebebi var ve kendince mantıklı ya da doğru bir sebep. Onu anlarım ama yine de içimde affedemem. Düşman olmam fakat hayatımın hiçbir yerinde olmasını da istemem.

Affedilmezse yük olarak kalacaktır. Doğru koşullar sağlandığında bilinçaltınızdan aniden çıkıp sizi tekrardan üzebilir.
Tıpkı bağışıklık sistemimizin düştüğünde hastalıklara karşı dirençsizleştiğimiz gibi. (örn: uçuk virüsü)
Benim görüşümce, affedilir ve salınır/uğurlanır.