Istırap Ve Sefalet


Soluyorum,

gittikçe kayboluyorum.

Kendimi, hayatımı tanımlamaya o kadar uzağım o kadar yabancıyım ki…

Bilmiyorum en çok da kendimi.

Yataktan kalkıyorum. Hiç bilmediğim bir kapıyı açıyorum. Beş duvar üzerime geliyor. Üç duvar arasında sıkışıp kalıyorum. Zemin bana doğru yaklaşıyor. Rasyonellikten çok uzağım. Ben sizi anlayamıyorum, umarım siz beni anlarsınız. Beynimin içinde dolaşan karıncalarının ayaklarını hissedebiliyorum. Yüzlerce belki binlerce ayak.. kafamın içinde hareket ediyorlar. Revolverla kafamı parçalamak istiyorum. Bu karanlık odayı kırmızıya boyamak.


…Tik tak tik tak….

Çalar saatin sesi yankılanıyor.

Ya kafamda ya da odamda..

Bilmiyorum..

Umursamıyorum..

Umursayacak enerji bulamıyorum. Her şeyi kabulleniyorum ama kendimi kabul edemiyorum. Hiçbir şablonum bana benmiş gibi hissettirmiyor. Tanrı modelim gitgide dejenere oluyor, onun gölgesi artık korunaklı hissettirmiyor. Aslında yine aynı yerdeyim,

nerede olduğumu bilmediğim o noktada.

Bir zamanlar özel olan şeylerin, normalleştiğine şahitlik ettiğim; derin bir düşüş hissiyatıyla parçalandığım, başka bir gecede.

Kanımda alkol pompalanırken, bir şeyler karalıyorum.

Bir şeyleri somutlaştırmaya çabalıyorum.

Daha çok batıyorum.

Tüm gücümü kaybettim. Beni bir daha hatırlamayacak birinin koynunda ağlamalıyım.

Hayatımın ortasında kayboldum. Artık birinin beni doğru yola girmem için elimi tutmasını ummayı bıraktım. Bu pisliğin içindeki adam artık çok derinlerde. Kurtarılmaya karşı hiçbir umudu yok. Tüm suç bende, kabul ediyorum. Göz yaşlarım hiçbir zaman mutluluğa eşlik etmeyecek. Kendi hatalarım tarafından boğuluyorum. İçimdeki boşluğun içinde kaybolmamın nedeni benim. Ben koşmadan yorulanlardan. Düşmeden kırılanlardanım. Acım da kaderim gibi anlamsız. İçinde beden olmayan bir tabut taşıyorum.

Beni şekillendiren yaralar artık bir ağırlıktan başka bir şey değil. Karanlıkta fısıldayan ses ise her şey.

Dalgalar beni tarumar etmeye geliyor,

Ben gözümü kapatıyorum..

Bir şeyler hissedebilmenin güzel hissiyatını yaşamayı umuyorum.

Ne kadar da harika bir yaşam…
 
Son düzenleme:
Üst