Kalıplar

Beyin dediğimiz organ, doğumdan ölüme dek düşünebilme yetisi belirli noktaya kadar gelişen ve sonrası için çaba isteyen bir sistemdir. İlk gelişim ortamı aile ortamıdır. Burada tekrarlama mekanizmasını kullanır. Görülen şeyler, bir bedende bütünleşir. Ardından okul çağı dönemi başlamaktadır. Artık tekrarlama döneminden çıkması beklenen beyinlerin, bir kısmı tekrarlamaya devam eder, bir kısmı yeni ufuklara yelken açar.

Okul çağı çok tehlikeli bir dönemdir. Süper zeka diye adlandırdığımız dahilerin evrensel ünlülerine baktığımızda okul çağında, okuldan atıldıklarını, okulu bıraktıklarını veya okuldaki derslerinin düşük olabileceği görünülebilir. Buradan faydalanarak; okulun, bireyin gelişimi için yeterli bir organel olmadığı bulgusu çıkarılabilir. Okul dersleri hatta bazı vasıfları yok edebilecek güce sahiptir. Örneğin; fizik dersi & metafizik öğretilerini köreltir. Biyoloji dersi & din dersinin bazı noktalarını köreltir.

İnsanın gelişimi içeriden başlar. Öze dönmek, en başında yapılacak hareket olmalıdır. Kör bıçakla bir insanı öldüremezsiniz ancak bileylenmiş bir bıçakla rahatlıkla insanın içindeki cehaleti öldürebilirsiniz. Tabi sivri bıçakları kullanırken çok dikkat etmek gerekir. İşte mistik öğretiler de mevzu bahis sivri bıçakla eş değerdir. Bu bıçak öylesine tehlikelidir ki ince çizgilere meydan okumak herkesin harcı değildir.

İnsanlığa, uçmanın yer çekimi olan bir bölgede imkansız olduğu, saf bir ortamda nesneleri hareket ettirmek için dokunmak gerektiğini, havayı, suyu veya toprak ve ateşi etkilemenin insanın aracısız bir biçimde elinde olmadığını anlatan bu eğitim kurumları içinde metafiziği anlatmak gerçekten zor bir süreçtir.

Önyargı! Tabular! Kalıplar!
Albert Camus der ki:
"Bana her şeyi açıklayan öğretilerin aynı zamanda beni zayıflatmalarının nedenini şimdi anlıyorum. Kendi yaşamımın ağırlığından kurtarıyorlar beni, oysa onu yalnız başıma taşımam gerek."