Kendimi nasıl affedebilirim?

Aurora' Alıntı:

Peki ya kendimizi affetmek için ne yapmalıyız? Bir başkasını affetmek kadar kolay olmayacaktır muhtemelen. Affetmek hem kalple hem zihinle yapılan bir eylemdir; kalbimiz affetmeyi ister ve zihnimiz de affetmeyi kabul eder. Kendimizi affetmeyi istediğimizde zihnimiz büyük olasılıkla bunu reddedecektir. Çünkü affetmek istediğimiz hatamızı gerçekleştirirken zihnimiz belki yaptığımız şeyin bir hata olduğunu bilmeden ya da belki hata olduğunu bilerek gerçekleştirmemizi onaylamıştı ve o hatadan sonra kalbimiz o yükün altında kalırken daha fazla dayanamayıp o yükten kurtulmak için kendimizi affetmemizi isteyecektir ama zihnimiz önceden onayladığı o hata karşısında affetmeyi kabul etmeyecektir. Kalbin ve zihnin bu savaşında kazanan çoğunlukla zihin olurken bunu nasıl tersine döndürebiliriz?

Genişletmek için tıkla ...

Onurlu bir insan olarak yaptığım hataların sonuçlarını kendime ben ödetirim ve onlardan gerekli dersleri alırım,
her zaman muazzam olamazsın, bir başkasını nasıl hatalarıyla kabul ediyorsan kendini de önce olumsuzluklarınla kabul etmelisin.. kendisini kabul etmeyen kimse kendisini affedemez. Suçluluktan kaçınmadan, kendini olduğun gibi kabullenmelisin. Kötü bir şey yaptıktan sonra kendini kötü hissetmek oldukça sağlıklı ve doğaldır. Ancak, utanç mı duyuyoruz, yoksa suçluluk mu? Utanç, inkar, kaçınma ve şiddet gibi savunmacı duygularla birlikte gelir. Kendini yargılamayı bilmelisin bana göre. Ayrıca eylemlerin ya da olanlar sonucunda kendini kötü birisi olarak görmenin bir faydası yok, bunu yaparsan değişemeyeceğini düşünebilirsin. Bununla beraber suçlu hissetmek aynı hatanın tekrarlanmaması konusunda yardımcı olabilir. Evet, bir hata yaptın fakat bu seni kötü birisi yapmaz. İnan ne hatalar yapanlar mışıl mışıl uyuyorlar, bunu düşünen biri olarak kendine eziyet etmemelisin.

Olayları hatırlaman, ardından kendini affetmen gereken şeyleri çevreleyen gerçekleri kabul etmen gerekir. belirli bir olayı ve sana nasıl hissettirdiğini hatırla, yüzleşmek zor olsa da gerçek bir şekilde hatırlamalısın. İstersen olanların bir listesini yapıp onları kategorilere de ayırabilirsin; ahlaki hatalar, becerisizlikten doğanlar ve diğer her şey. Genelde ahlaki hataların düzelmesi konusunda suçluluk duygumuz bize yardımcı olurken, becerisizlikten doğan hatalarımız tekrar yapmamak için düzeltme gerektirir, bir şeyi yapıyorsak yapmamak da bizim elimizdedir. söylediğim gibi suçluluktan kaçmadan kabullenmelisin.

Sorumluluk almalısın, hem kendine hem de yanlış yaptığın kişiye yaptıklarına sahip çıkmadan kendini nasıl affettirebilirsin? Yaptıklarının sorumluluğunu üstlenmelisin, başta da söylediğim gibi.. kendine olanların sorumluluğunu aldığını kanıtlaman gerekiyor. Eğer bir olaydan sonra hiçbir şey olmamış gibi davranırsan bu kendin için de affedici olmaz. Yaptığın her şeyi yaptığını tamamen kabul etmeyi öğrenmelisin.

Verdiğin hasarı onarmaya çalışmalısın, bir şeyleri düzeltmek için yapman gerekenleri yapmadığını düşünüyorsan kendini affetmen zor olabilir. Bu aşamada belki birisine destek olmak, başkalarına maddi ya da manevi yardım etmek veya sadece birisine özür dilemek anlamına gelir.

Kendinle daha çok empati kurmalısın, sürekli karşı tarafla ve sana duyduğu olumsuz duygulara empati kurarsan kendini affetmen zorlaşır. Sen, sensin ve kendine odaklanmayı da bilmelisin.. Kendini affetmek uzun ve engebeli bir yolculuk olabilir, kendini affetmen demek çok rahatlamak veya olumsuz tüm duyguları salmak demek değildir.. sadece iyi ve kötü yanlarını analiz etmen ve değişmen için çabalaman gerekiyor, zamanla sen de kendindeki değişimi görerek kendini affetmeye yaklaşacaksın.

kalbim ve zihnim savaşmaz,
zihnim kalbimi korurken kalbim, zihnimin başını okşar,
savaşmak zorunda değiller, ortak noktada buluşabilirler ve birbirlerini destekleyebilirler. her zaman söylendiği gibi kalbin ve mantığın arasında seçim yapmak zorunda değilsin, sen hem mantığın hem de kalbinsin. dengeyi yakalamalısın. inan bana dengeyi yakaladığın zaman başkasına kendinden başkasına ihtiyacın kalmıyor. tüm o kararsızlıkların, tüm pişmanlıkların ve keşkelerin geleceğe dair umutlara dönüşüyor. dedim ya, analiz etmelisin iyi ve kötü yanlarını, yapabileceklerini ve yapamayacaklarını, neleri yaparsan neleri yapabileceğini.. suçluluk duygun gardiyanın olsun, tekrarlamanı engellesin.. fakat bırak o kalbin başkasını değil de biraz da seni sevsin, iyileştirsin..

Çok güzel ve bir o kadar da değerli yazdıkların, kabul etmek kavramını kendim için ne kadar az kullanıyormuşum onu fark ettim. Beni en çok etkileyen kısım ise son paragraf oldu, ben hiç o dengeyi yakalamam gerektiğini fark etmemişim hep birinden birini dinler ona göre hareket ederdim. Bana kazandırdığın bu farkındalıklar için teşekkür ederim.