Mahsur Kaldım Bu Gerçekte

Mahsur kaldım bu gerçekte,
Sanırım gönlümün çalımı çok geniş.
Ve sen gerçek beni göremiyorsun,
Çünkü söyleyecek çok şeyim yok.

Duygusal çıkışmalarım iyi tarafımı tüketiyor.
Ve yanlış kelimeler kullanıp duruyorum.
İşkence görmüşçesine ağlayıp duruyorum.
Ve gerçek beni göremiyorum.
Çünkü hakkımda söyleyecek çok şeyim yok.

Saatlerce süren sessizlik yanımdan geçiyor.
İçi boş bir sessizlik olsa da,
Benliğimi benden çekip çıkarıyor.
Ve ben gerçek benliğimi göremiyorum.
Çünkü anlatacak çok şeyim yok.

Arayışım bütün varlığımı sömürüyor.
Kendimi dışarıya kapatıp duruyorum.
İçten içe yanıp kül oluyorum.
Ve gerçek Ben'e ulaşamıyorum.
Çünkü, hiçbir şey anlatmak istemiyorum.

Kalbim bütün mantığımı dağlıyor.
Beynim kendimden şüphe ettiriyor.
Gittikçe köreliyorum.
Ve gerçekliğe kendimi kapatıyorum.
Çünkü gerçeklerden korkuyorum.

Korkuyorum, ağlak bir bebekçesine.
Çünkü gerçeğe ulaşmaktan,
Gerçekten korkuyorum.
Korkuyorum...

Çünkü, mahkumum.
Kendi gerçekliğime...