Varmak

Üç farklı evde, üç yetim kız çocuğu doğurdum içimde.
Kırmızı bir ev yaptım onlara, içimde uzamış tırnaklarla.
İçerden, kanaya kanaya..

Kızım uyandırdı beni rüyadan..
Uyanmaktan, hayal kurmaktan, mutluluktan korkan acizdim oysa ben.. o sabah ilk kez uyandım dünyaya, kafamda pembe bir bandanayla..

İkinci kızım, beklenmedik hayalim. Düşler ülkesinden ruhuma düşen meleğim.. Tozlu kanatlarıyla, yaşamadan ölmemem gerektiğini kalbime çığlık attıran sendin.
Ve ben, harekete geçtim..

Kanatlarıyla saçlarımı okşayan son bebeğim..
Kocaman elleri olan adamın, bizimle kukla gibi oynamasına izin vermedin.
Ruhumda uzattığım tırnakları, gökyüzüne uzatıp, bizi bağlayan ipleri kestin.. artık özgürüz..
Bundan sonra, yaşamadan ölmek yok..
Bundan sonrası sadece yaşam..
Sadece yaşam..
Yaşa'm..