Zamanı geldiğinde

Yoruldum...
Bu ateşe yönelmekten,
Biriktirdiklerimden yoruldum.
Ellerim tutuşmuş.
Parlıyorlar.
Aklımda canlanan anılar,
Nadiren görünüyorlar...
Hayatın anlamı gölgelerin içinde,
Ve ben planlarımın üzerinde,
Dans ediyorum.

Biliyorlar ki neredeyse,
Neredeyse bitti.

Yanmakta olan anlar,
Bu yavaşlık endişelendiriyor,
Beni endişelendiriyor...
Çünkü onlar biliyorlar ki,
Ateş bir kez söndüğünde,
Olan şey asil bir ölümün,
Solan taç yaprakları...

Bu sadece
Bana gösterilen geleceğin yankıları.
Neden hiç kimse geri dönmüyor,
Mesela öteki tarafın ayrıntılarıyla?

Biliyorlar ki neredeyse,
Neredeyse bitti.
Farkındalar,
Biliyorlar.

Zamanı gelince,
Buraları terk edeceğim.
Şimdilik hayatta kalacağım.
Sadece hayatta kalmaya odaklanacağım.
Ancak zamanı gelince,
Kaybolacağım,
Karışacağım...
Ancak şimdilik hayatta kalacağım
Zamanı gelince,
Şehri terk edeceğim.

Biliyorlar ki neredeyse,
Neredeyse bitti.

Geçen senelerde,
Tempoyu değiştirme ihtiyacı duydum.
Temponun değişikliğine ayak uyduramadım fakat...
Hızlı davrandım.
Acele kararlar aldım.
Ama bu yıl,
Evden uzak olmama rağmen,
Hayatta yalnız değilim.
Dostlarım...
Bu yüzler bana bakıyorlar.

Çünkü onlar biliyorlar.
Biliyorlar,

Ne demek istediğimi.